گرمازدگی در کوهنوردی

بیماری ‌های مربوط به گرما، مانند گرمازدگی یکی از صدماتی است که کوهنوردان در خارج از منزل، به ویژه در مناطق گرم و آفتابی ممکن است با آن رو به رو ‌شوند. گرمازدگی یک مسئله بسیار جدی است که باید فوراً درمان شود. اگر گرمازدگی درمان نشود، می تواند منجر به مشکلات جدی و طولانی مدت و در موارد شدید حتی منجر به مرگ شود.

خوشبختانه، کوهنوردانی که در مورد گرمازدگی و خطرات آن آگاهی کافی دارند، کمتر تحت تاثیر این مسائل قرار می گیرند. کوهنوردان با دانستن چیستی گرمازدگی، جلوگیری از بروز آن‌، شناخت علائم و توانایی انجام درمان مناسب، در طول سفر های بیرونی خود بسیار ایمن ‌تر خواهند بود.

در ادامه چگونگی و چرایی گرمازدگی، چگونگی تشخیص این شرایط، نحوه جلوگیری از وقوع آن و اینکه چه افرادی بیشتر در معرض خطر گرمازدگی هستند، بحث خواهد شد. با درک گرمازدگی و نحوه درمان آن، اجتناب از شرایط تهدید کننده گرمازدگی در کوهنوردی بسیار آسان تر خواهد بود.

جلوگیری از گرمازدگی

در هنگام پیاده روی، کوهنوردی و یا انجام هر گونه فعالیت شدید در فضای باز و در هوای گرم، خطر گرمازدگی یک تهدید همیشه حاضر محسوب می شود. با این حال، کسانی که برای سفر در فضای باز آماده هستند و از نحوه جلوگیری از گرمازدگی آگاه هستند، شانس بسیار بیشتری برای تکمیل گشت و گذار خود بدون رنج بردن از گرمازدگی خواهند داشت. پیشگیری بهترین راه برای جلوگیری از گرمازدگی به طور کلی است، بنابراین انجام این اقدامات مهم برای آماده شدن برای کوهنوردی حیاتی است.

از دما های بالا اجتناب کنید

به جای کوهنوردی در بعد از ظهر، کوهنوردان باید در ساعات اولیه صبح بیرون بروند یا در روز های گرم تا غروب منتظر بمانند. این امر میزان قرار گرفتن در معرض نور خورشید را کاهش می دهد. منتظر ماندن برای ماه ‌های خنک‌ تر سال، از اواسط پاییز تا بهار، راهی عالی برای تجربه یک کوهنوردی خنک‌ تر و همینطور کاهش خطر گرمازدگی است.

نوشیدن مقدار زیادی آب در کوهنوردی

هیدراتاسیون با خنک ماندن همراه است. از آنجایی که بدن از طریق تعریق آب خود را از دست می دهد، باید با آب دوباره پر شود. انجام این عمل برای کوهنوردان حیاتی است که حداقل یک گالن آب همراه خود برای پیاده روی داشته باشند. این آب را می توان در بطری ها، در یک بسته یا در یک کیسه آب (کمل بک) حمل کرد.

کم آبی در بین کوهنوردان بسیار رایج است. مقدار معمول آبی که کوهنوردان هر روز به نوشیدن آن عادت دارند باید به شدت افزایش یابد تا مایعات از دست رفته در طول پیاده روی جایگزین شوند. برای هر دو ساعت کوهنوردی حداقل یک لیتر و یا دو لیتر آب لازم است. این آب را می توان در بطری ها یا یک بسته هیدراتاسیون پوشیدنی حمل کرد. بهترین کار این است که به‌ جای آب خوردن به صورت ساعتی، حتی زمانی که احساس تشنگی نمی‌کنید، به‌طور مداوم آب بنوشید.

میان وعده های پر پروتئین بخورید

اگر بدن غذا یا انرژی اضافی برای جذب آب را نداشته باشد جذب آن برای بدن بسیار سخت خواهد شد. بنابراین، تنقلات با پروتئین بالا برای کوهنوردی، به ویژه در هوای گرم ضروری است. چیزهایی مانند آجیل، خشکبار، میوه های خشک و غذاهای های پروتئینی حتما باید در وعده های غذایی کوهنوردان باشد.

در معرض نور خورشید قرار نگیرید

پوشاندن پوست از آفتاب، ماندن در سایه، پوشیدن کلاه لبه‌ دار پهن و استفاده منظم از کرم ضد آفتاب همگی راه ‌های بسیار خوبی برای جلوگیری از گرمازدگی در کوهنوردی هستند. هنگامی که پوست آفتاب سوخته می شود، خنک نگه داشتن بدن بسیار سخت تر خواهد شد.

دور ماندن از نور خورشید کلید کاهش خطر گرمازدگی است راه های زیادی برای دوری از نور خورشید وجود دارد. کوهنوردان می توانند صبح ها قبل از شروع غروب آفتاب و یا بعد از ظهر به بیرون بروند. پس از شروع غروب خورشید، آنها می توانند از کوهنوردی در عصر نیز لذت ببرند. برای کوهنوردانی که می‌خواهند بعد از ظهر بیرون باشند، ماندن در مناطق سایه ‌دار و پوشیدن چندین لایه محافظ در برابر آفتاب، مانند ضد آفتاب، کلاه و لباس‌ های UPF، به کاهش خطر گرمای بیش از حد ناشی از اشعه ‌های خورشید کمک می‌کند.

زیاده روی نکنید

مهم نیست که چه هدفی دارید، برای همه مهم است که محدودیت های خود را بدانند و تمام تلاش خود را بکنند اما نباید زیاد به خود فشار بیاورند. اگر راه ورود به یک مسیر دشوار است، مهم است که به یاد داشته باشید که راه خروج نیز حتی چالش برانگیز تر خواهد بود. کوهنوردان با برنامه ‌ریزی برای پیاده‌ روی بیش از حد سخت یا طولانی‌ تر کردن مسیر خود در آخرین لحظه، خود را در معرض خطر گرمازدگی قرار می‌دهند.

تشخیص گرمازدگی

حتی با اقدامات پیشگیرانه دقیق، گرمازدگی همچنان ممکن است رخ دهد. مهم است که به خاطر داشته باشید که علائم گرمازدگی ابتدا رخ می دهد و در صورت عدم درمان مناسب، ممکن است خطرات جدی تری شما را تهدید کنند. هر فردی که هر یک از این علائم را تجربه می کند باید به یک مکان خنک تری برود و روند درمانی را دنبال کند که در ادامه در مورد آن ها بحث خواهد شد.

نشانه های گرمازدگی

گرمازدگی یک وضعیت تهدید کننده است که زمانی رخ می دهد که دمای بدن شما به بالای 40 درجه سانتیگراد برسد. گرمازدگی نوعی هیپرترمی است که در آن بدن شما سریعتر از آن که بتواند گرما را از طریق روش های معمولی مانند تعریق از دست بدهد، آن را تولید کند. گرمازدگی سالانه حدود 20 نفر از هر 100 هزار نفر را در ایالات متحده تحت تاثیر قرار می دهد و سالانه بین 240 تا 833 نفر را از بین می برد. گرمازدگی معمولاً نتیجه فعالیت بیش از حد در شرایط گرم و مرطوب است که در آن شما بیش از حد عرق می کنید. در ادامه برخی از مهم ترین نشانه های گرمازدگی را با هم بررسی خواهیم کرد.

تعریق شدید

یکی از اولین نشانه های گرمازدگی در کوهنوردی، تعریق غیر قابل توقف و خیس شدن بدن است. خیساندن لباس و عرق روی صورت نشانه هایی است که نشان می دهد میزان عرق با گرمازدگی مرتبط است.

حالت تهوع یا سبکی سر

معمولاً کوهنوردان در ارتفاعات بالا یا در طول سفر های طولانی کمی احساس سبکی سر یا حالت تهوع دارند. با این حال، برای سبکی سر که حالت ذهن یا حالت تهوع شدید را تغییر می دهد، می توان فرض کرد که گرمازدگی ممکن است رخ دهد.

ضربان قلب غیر طبیعی

اگر هنگام گرم بودن بدن سرعت ضربان قلب افزایش یابد، کند شود و یا با تپش قلب نامنظم باشد، احتمالاً شما دچار گرمازدگی خواهید شد.

عطش رفع نشدنی

وجود احساس تشنگی شدید و ناتوانی در مهار آن با نوشیدن آب، نشانه شروع گرمازدگی است.

گرفتگی عضلات

گرفتگی عضلات نشانه جدی گرمازدگی است این گرفتگی ها می توانند ادامه روند کوهنوردی را برای شما دشوار کنند.

نشانه های گرمازدگی

علائم بالا برای 30 دقیقه و یا حتی بیشتر ممکن است ادامه پیدا کنند اگر هر یکی از علائم بالا با وجود درمان بعد از 30 دقیقه ادامه یابد، ممکن است برای شما گرمازدگی رخ دهد.

بی هوشی

از دست دادن هوشیاری به عنوان یکی از نشانه های بسیار خطرناک گرمازدگی محسوب می شود.

برخی دیگر از علائم گرمازدگی عبارتند از: قرمزی پوست و داغ شدن آن، کمبود عرق، تنفس های کم عمق و هذیان گویی. قبل از اینکه علائم ساده گرم شدن بدن به علائم خطرناک گرمازدگی تبدیل شوند، باید اقدامات اضطراری انجام شود. تماس با خدمه نجات و دریافت کمک های پزشکی حرفه ای در اسرع وقت اولویت شماره یک است. گرمازدگی یک وضعیت تهدید کننده زندگی است و باید به همین ترتیب درمان شود.

درمان گرمازدگی

هنگامی که علائم گرمازدگی شروع می شوند، ضروری است که این علائم به سرعت درمان شوند. علائمی که درمان نشوند به سرعت تبدیل به گرمازدگی می شوند که این امر می تواند کشنده باشد. استفاده از این درمان‌ ها و لغو کوهنوردی به محض بروز گرما، بهترین راه برای اطمینان از بازگشت همه افراد از سفر بدون بروز آسیب جدی است.

به سایه بروید

اولین قدم برای خنک کردن بدن، قرار گرفتن در سایه است. رفتن به دره، زیر صخره، زیر درخت یا هر نقطه امن و سایه ‌دار دیگر بسیار مهم است. برای خنک ماندن بیشتر، یک نقطه سایه دار با نسیم ملایم بهترین گزینه است.

لباس های محدود کننده را بردارید

در حالی که بهتر است برای جلوگیری از گرمازدگی، پوست را بپوشانید، اگر که گرمازدگی قبلاً برای شما رخ داده است، بهتر است لباس‌ های اضافی را درآورید تا هوا و نسیم به پوستتان برسد. این کار باید فقط یک بار در سایه انجام شود، نه در جایی که نور خورشید می تواند آسیب بیشتری به پوست شما وارد کند.

غوطه ور شدن در آب

در طبیعت، حیواناتی را می توان دید که در روزهای گرم در آب فرو می روند. آنها این کار را برای سرگرمی انجام نمی دهند، این کار واقعا یکی از بهترین راه ها برای خنک کردن بدن است. آب خنک به کاهش دمای بدن از بیرون به داخل کمک می‌کند و این امر بهبودی ناشی از گرمازدگی را تسریع می‌ بخشد.

استراحت کنید

در حالی که منتظر هستید تا علائم گرمازدگی برطرف شود، استراحت طولانی مدت اهمیت بسیار زیادی دارد. پیدا کردن یک نقطه سایه، نشستن یا دراز کشیدن و نوشیدن آب می توانند به کاهش دمای بدن کمک بسیار بزرگی کنند.

وقتی کوهنوردان فقط بر روی یک پیاده روی سریع تمرکز می کنند، به احتمال زیاد علائم بدن خود را نادیده می گیرند و در طول سفر خود مقاومت می کنند. کوهنوردان به جای دویدن در مسیر خود باید توقف کنند و در هر نقطه سایه ای که پیدا می کنند باید استراحت کنند. این کار دمای بدن را تنظیم می کند و گرمازدگی را از بین می برد.

افراد در معرض خطر گرمازدگی

در حالی که هیچ کس از تهدید گرمازدگی مصون نیست، افرادی هستند که بیشتر در معرض خطر گرمازدگی قرار می گیرند. کسانی که بیشتر در معرض خطر گرمازدگی می باشند باید قبل از رفتن به خارج از منزل اقدامات احتیاطی بیشتری انجام دهند و خود را محدود به گذراندن زمان کوتاهی در خارج از منزل، به ویژه در گرما کنند.

کوهنوردان بی تجربه

خطرناک ترین ویژگی های یک کوهنورد، بی تجربگی و اعتماد به نفس بیش از حد است. کوهنوردانی که بیش از حد اعتماد به نفس دارند، احتمالاً برای مدت طولانی در فضای باز می مانند، در طول مسیر گم می شوند یا خود را در موقعیت خطرناکی قرار می دهند. وقتی این اعتماد به نفس بیش از حد با تصمیمات احمقانه ای ممکن است توسط آن ها گرفته شود همراه شود، این ترکیب می تواند کشنده باشد.

کودکان خردسال و سالمندان

بیرون رفتن و کاوش در فضای باز برای نسل‌ های جوان ‌تر و مسن ‌تر فوق ‌العاده است، اما این افراد اغلب احتمال دارد که در برابر گرمازدگی تسلیم شوند. همچنین، آنها احتمالاً برای غلبه بر گرمازدگی زمان دشوارتری خواهند داشت و بنابراین در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به گرمازدگی هستند. کوهنوردان مسن‌ تر و آنهایی که با کودکان خردسال پیاده ‌روی می‌کنند باید برای مسیر های کوتاه پیاده ‌روی و همینطور دمای پایین تر برنامه ‌ریزی کنند.

کوهنوردی در ارتفاع بالا

پیاده روی در ارتفاعات بالا بسیار طاقت فرساتر از ارتفاعات پایین است. در حالی که در ارتفاعات بالاتر ممکن است دما کمی خنک تر باشد، هوا نیز رقیق تر و همینطور نفس کشیدن بسیار سخت تر است. اگر خورشید نیز غروب کند، این امر می تواند یک  فاجعه بزرگ برای کوهنوردان به حساب بیاید. پیاده روی در ارتفاعات باید در هوای سرد تر انجام شود، باید کوتاه باشد یا فقط باید توسط کوهنوردان بسیار با تجربه انجام شود.